Biografía de Lynn Margulis

Lynn Margulis naceu en 1938 na cidade de Chicago. Iniciou os seus estudos de secundaria no instituto público Hyde Park e cando foi trasladada polos seus pais á elitista Escola Laboratorio da Universidade de Chicago, regresou pola súa conta ao instituto cos seus antigos amigos, lugar ao que ela pensou que pertencía. Desa época lembra de bo grado á súa profesora de español, a señora Kniazza.

Margulis diría do seu paso pola Universidade de Chicago.
En 1958 continuou a súa formación na Universidade de Wisconsin como alumna dun máster e profesora axudante. Estudou bioloxía celular e xenética: xenética xeral e xenética de poboacións.
Desde un principio sentiu atraída polo mundo das bacterias, que naquel entón ela indica que eran consideradas só na súa dimensión de xermes de carácter patógeno e sen interese na esfera do evolucionismo. Margulis investigou en traballos ignorados e esquecidos para apoiar a súa primeira intuición sobre a importancia do mundo microbiano na evolución. Ela mesma, nos seus diferentes traballos, guíanos no que foi a súa investigación e os antecedentes das súas achegas. Sempre mostrou unha especial disposición a valorar estes antecedentes, desde o seu recordo cara á señora Kniazza, a súa profesora de español no instituto; pasando polo recordo dos seus profesores de universidade e o que para ela significaron; e terminando por unha extensa referencia dos traballos daqueles científicos que ela rescatou do esquecemento para apoiar o seu pensamento evolucionista.
Investidura de Margulis como doutora honoris causa pola UAM, xunto a Peter David Townsend (izda.), o reitor Raúl Villar e Eugenio Morais Agacino.

Interesouse polos traballos de Ruth Sager, Francis Ryan e Gino Pontecorvo. Estes traballos lévana á que ela considera obra mestra: The Cell in Developement and Heredity (A célula no desenvolvemento e a herdanza), escrita por E. B. Wilson en 1928. Toda esta obra relacionada coas bacterias está relacionada á súa vez cos traballos de L. E. Wallin, Konstantin Mereschkowski e A. S. Famintsyn, nos que se expón a hipótese de que as partes non nucleadas das células eucariotas eran formas evolucionadas doutras bacterias de vida libre. Desde entón o seu traballo centrouse en desenvolver esa hipótese que a conduciu a formular a súa teoría da endosimbiosis seriada, e posteriormente a súa visión do papel da simbiogénesis na evolución.

As súas achegas á bioloxía e o evolucionismo son múltiples: describiu paso a paso e con concreción a orixe das células eucariotas (o SET, que considera o seu mellor traballo); xunto a K. V. Schwartz clasificou a vida na terra en cinco reinos agrupados en dous grandes grupos: bacterias e eucariotas; formulou a súa teoría sobre a simbiogénesis e a importancia desta na evolución; apoiou desde o primeiro momento a hipótese de Gaia do químico James E. Lovelock, contribuíndo a ela desde a bioloxía e tentando que adquirise categoría de teoría; e realizou unha suma de traballos concretos sobre organismos bacterianos e formas de vida simbióticas, entre outras.

Na época da súa morte, o 22 de novembro de 2011 (morreu traballando no seu laboratorio), traballaba profundando no estudo de diferentes espiroquetas e o seu posible protagonismo en procesos simbiogenéticos.
Ela trae unha influencia espectacular porque trae a mestura de bioloxía con humanidades. Ela é da liñaxe destes científicos: Galileo Galilei, Copérnico e Newton. É unha científica que trae ideas radicais, pero que o tempo e a historia demostran que son correctas.