individualismo que é unha consecuencia da igualdade civil e política que producen os rexímes democráticos, pero pode ser tamén o maior escollo para que a democracia sea satisfactoria. Por eso é un valor paradóxico, porque, aínda que tendemos a calificalo pexorativamente, a afirmación do individuo significou un progreso para a humanidade. Non se trata pois de renunciar ó individualismo, basta con facer compatible o respeto polo individuo coas esixencias da vida en común, coa necesidad de vivir en sociedade. Dese imperativo deriva a actual atención á ética: ética aplicada á política, á comunicación, á medicina, á tecnoloxía, á empresa... Esixir ética é pedir ó individuo un uso da liberdade compatible cos intereses da comunidade, coa sorte de, como nos di a profesora Camps «hoxe o progreso consistirá na capacidade de manter a potencia do individuo sin que, ao mesmo tempo, éste renegue da súa condición de animal político».
No hay comentarios:
Publicar un comentario